Dzień dobry
Cęść druga - bruzdownice Bosch
Tak jak napisałem wcześniej Bosch wytwarza 3 modele Bruzdownic.
I tak pierwsza bruzdownica GNF 20 CA ma najmniejszy silnik o mocy zaledwie 900 W. Jej atutami są na pewno znaczna prędkość obrotowa (9300 obr./min), która przekłada się na dużą wydajność pracy i cena. Wypada jednak pamiętać, że sprzęt ten nie jest demonem siły i przystosowany jest w głównej mierze do cięcia w miękkim materiale (np. ceramika, silikaty, tynki) na niewielkich głębokościach. Sprawdzi się w cięciach wykonywanych na suficie, bo jej masa to zaledwie 3,4 kg.
Kolejny model GNF 35 CA ma już mocniejszą jednostkę napędową 1400 W. Jeśli dodamy, że jej maksymalna prędkość obrotowa w porównaniu z najmniejszym modelem jest taka sama, to możemy spodziewać się dużej wydajności cięcia, nawet w twardym materiale (np. beton). Jest to średniej klasy bruzdownica, której najmocniejszym punktem jest {uniwersalność|wszechstronność.
Bosch GNF 65 A jest w prezentowanej trójce najmocniejszym elektronarzędziem. Jego sercem jest silnik o mocy aż 2400 W. Choć sprzęt ten nie jest zbyt szybki (5000 obr./min), to jego najmocniejszą stroną jest potężny zapas momentu obrotowego. Znaczy to, że narzędzie to będzie w stanie pociągnąć dwie tarcze nawet w najtwardszym betonie czy kamieniu. Trzeba jednak pamiętać, że do obsługi tej bruzdownicy nie można być słabym cherlakiem – 8,4 kg masy wymaga od operatora posiadania znacznej siły, czyli jak mawia popularny koksu nie ma lipy.
Bruzdownice Bosch dopasowane są do obsługi dwóch tarcz. Dzięki temu za jednym razem maszyna wykonuje dwa równoległe cięcia. Tarcze diamentowe mocuje się na wrzecionie za pomocą tradycyjnych nakrętek M14, a ustawiane rozstawu tarcz to zastosowanie odpowiedniej ilości pierścieni dystansujących. Pracownik może ustawiać szerokość bruzdy w zakresach 3-23 mm (GNF 20 CA), 3-39 mm (GNF 35 CA) i 3-40 mm (GNF 65 A).
Od średnicy tarcz w bruzdownicach zależy bezpośrednio maksymalna głębokość cięcia. I tak dla modelu GNF 20 CA (115 mm) jest to 0-20 mm, dla GNF 35 CA – 0-35 mm i dla GNF 65 A – 20-65 mm. Jak widać, różnice w możliwości bruzdowania między najmniejszą na największą maszyną jest znaczne. Następny tekst będzie o bezpieczeństwie pracy z bruzdownicami.

Prawidłowa obsługa i eksploatacja elektronarzędzi.
Niby logiczne ale nie tak do końca. Powody są dwa:
Niedorzeczności pisane na niektórych pudełkach tanich elektronarzędzi. Mam na myśli np. szlifierkę za 89 zł i opis na pudełku profesional i moc 890W. No i Kowalski rozpoczyna pracę profesjonalną, i po godzinie z maszyny zaczyna się dymić. Dlaczego? Bo to nie jest profesjonalna szlifierka, tylko szlifierka przeznaczona do prac dorywczych, czas ciągłej pracy to około 5-10 minut.
Drugi powód to brak elementarnej technicznej wiedzy o elektronarzędziach i silnikach. Przykład? Bardzo proszę, użytkownik kupuje wiertarkę z regulacją obrotów, włazi na dach i przykręca nią wkręty farmerskie. Efekt – wiertarka spalona po kilkunastu minutach. I przychodzi do sklepu z pretensjami, bo przecież wkręcał wiertarką o mocy 500W na wolnych obrotach? Ale nie wie taki Kowalski, że na najmniejszych obrotach ta wiertarka ma może 10% swojej mocy czyli 50W i śmiesznie niski moment obrotowy. Ale zaraz zaraz co to jest moment obrotowy? I tak można bez końca.
Podstawowe informacje podczas obsługi elektronarzędzi plus zdrowy rozsądek.
Nie należy przeciążać urządzenia. Do roboty używać należy elektronarzędzia, które są do tego przewidziane. Odpowiednio dobranym elektronarzędziem pracuje się w danym zakresie wydajności, lepiej i bezpieczniej. Nie należy używać elektronarzędzia, którego włącznik/wyłącznik jest uszkodzony. Elektronarzędzie, którego nie można włączyć jest niebezpieczne i musi zostać naprawione. Przed regulacją urządzenia, wymianą osprzętu lub po zaprzestaniu pracy narzędziem, należy wyciągnąć wtyczkę z gniazda i/lub usunąć akumulator. Ten środek ostrożności zapobiega przypadkowemu włączeniu się maszyny. Nieużywane elektronarzędzia należy składować w miejscu niedostępnym dla dzieci. Nie należy użyczać narzędzia osobom, które go nie znają lub nie przeczytały instrukcji użytkowania, przepisów BHP. Używane przez niedoświadczone osoby elektronarzędzia są niebezpieczne. Konieczna jest należyta pielęgnacja elektronarzędzia. Należy kontrolować, czy ruchome części narzędzia działają bez zarzutu i nie są zablokowane, czy części nie są pęknięte lub uszkodzone w taki sposób, który miałby wpływ na prawidłowe działanie elektronarzędzia. Uszkodzone części należy przed użyciem urządzenia oddać do naprawy. Dużo wypadków spowodowanych jest przez niewłaściwą pielęgnację wiertarek. Należy stale dbać o ostrość i czystość narzędzi tnących. O wiele rzadziej dochodzi do zakleszczenia się narzędzia tnącego, jeżeli jest ono starannie utrzymane. Zadbane narzędzia łatwiej się też prowadzi. Elektronarzędzia, osprzęt, narzędzia pomocnicze itd. należy używać zgodnie z rzeczywistymi zaleceniami. Wziąć pod uwagę należy przy tym warunki i rodzaj przeprowadzanej pracy.
Nieodpowiednie z przeznaczeniem użycie elektronarzędzia może doprowadzić do niebezpiecznych sytuacji.

Cześć
Każdy współczesny elektryk czy hydraulik powinien wykorzystywać w swoich pracach bruzdownice. maszyny te to zmodernizowane szlifierki kątowe, zaopatrzone w dwie tarcze, tulejki dystansowe i system odsysania pyłu. Wycina się nimi w tynku, betonie, cegle czy kamieniu rowki, w których ułada się kable elektryczne lub rury.
Dawno minęły juz czasy wycinania bruzd przecinakiem lub młotkiem pneumatycznym, chociaż jeszcze można natknąć się takich fachowców. Aktualnie, żeby ukryć w ścianie przewody czy rury, nie trzeba kuć bez ładu i składu, a wystarczy użyć bruzdownicy do zrobienia rowka. Po nacięciu dwóch równoległych linii wykuwamy pozostały między nimi fragment muru. Praca estetyczna, niezbyt męcząca dla operatora maszynyhydraulika, a przy tym w miarę czysta, oczywiście jeżeli podłączymy odkurzacz przemysłowy. Tak więc nieodłączną maszyną towarzyszącą każdej bruzdownicy jest przystosowany do odsysania dużej ilości pyłu mineralnego odkurzacz. O odsysaniu napiszę w innym artykule.
Odrębną ważną sprawą jest bezpieczeństwo w trakcie pracy z bruzdownicą, chodzi mi tu przede wszystkim o odrzut, o tym również napiszę w oddzielnym tekście.
Każde bruzdownice Boscha mają ciekawą budowę układów przysilnikowych. Mowa tutaj m.in. o stalowych płytach ślizgowych z rolkami, które ułatwiają dokładne kierowanie maszyny wzdłuż linii cięcia. Tarcze diamentowe ukryte są całkowicie w pokrywie ochronnej, a bruzdownice zaopatrzone są w regulację głębokości cięcia z skalą do precyzyjnego ustawiania głębokośći bruzdy. Osłony tarcz to nie tylko elementy podnoszące bezpieczeństwo pracy, ale także szczelny system usuwania pyłu powstającego podczas pracy. Do wszystkich szlifierek można podłączyć za pomocą króćca odkurzacze przemysłowe, które w znacznym stopniu są wstanie usunąć urobek i zapewnić czystą pracę, a i widoczność wzrasta:).
Firma Bosch oferuje trzy takie maszyny – bruzdownica GNF 20 CA, GNF 35 CA i GNF 65 A. Różnią się one głównie mocą użytych silników, średnicą obsługiwanych tarcz, czyli najistotniejszym parametrem głębokością bruzdy i kilkoma drobnymi elementami konstrukcyjnymi. Perfekcyjnie nadają się do układania tuneli kablowych oraz układania rur wodno-kanalizacyjnych, gazowych i centralnego ogrzewania.
Wspólną cechą jednostek napędowych bruzdownic Bosch jest zastosowany we wszystkich system Constant Electronic. To układ wyrównujący prędkość obrotową silnika pod zmiennym obciążeniem. Pozwala on uzyskać maksymalną wydajność bez względu na twardość przecinanego materiału. Modele GNF 35 CA i GNF 65 A dysponują układem ograniczenia prądu rozruchowego, czyli popularnie - łagodny rozruch.
Koniec części pierwszej.

Cześć, dzisiejszy temat będzie dotyczył ochrony słuchu przed nadmiernym hałasem. Na wstępie garść teorii.

Hałas, według Rozporządzenia Ministra Gospodarki i Pracy to jakikolwiek dźwięk, który może doprowadzić do całkowitej, częściowej lub chwilowej utarty słuchu albo może być groźny dla zdrowia lub zwiększać ryzyko wypadku przy pracy lub innej aktywności.
Hałasem określa się wszelkie niepożądane, nieprzyjemne, dokuczliwe, uciążliwe lub szkodliwe drgania ośrodka sprężystego, oddziaływujące za pośrednictwem powietrza lub ciała stałego na narząd słuchu i inne zmysły oraz elementy organizmu człowieka.
Wartość graniczna, po przekroczeniu której hałas zaczyna być szkodliwy ustalona jest na poziomie 80 dB w przypadku długotrwałej, codziennej ekspozycji. Lub na poziomie powyżej 135dB ( szczytowy poziom dzwięku powodujący trwały ubytek słuchu ) w wypadku jednorazowej ekspozycji na hałas.

Źródła hałasu, tu nie będę się przesadnie rozpisywał, każdy myślący człowiek wie, że mogą to być maszyny, instalacje, broń palna na strzelnicy, elektronarzędzia, instrumenty oraz inne urządzenia techniczne, sprzęt nagłośniający na koncertach i imprezach.
Nadmierny hałas jest bardzo szkodliwym elementem prowadzącym do wielu poważnych schorzeń, w tym chwilowa utrata słuchu, częściowa utrata słuchu, nawet do trwałej utraty słuchu, migrenowe bóle głowy związane z zaburzeniem pracy układu nerwowego, zakłócenia równowagi i rozdrażnienie uniemożliwiające aktywność zawodową. Do częstych objawów należą: problemy z głosem i błędnikiem, podwyższony stres, choroby układu krążenia oraz inne choroby neurologiczne. Wszyscy narażeni na długotrwały hałas skarżą się na kłopoty ze snem, ciągłe odczuwanie zmęczenia czy brak koncentracji.
Hałas, poza negatywnym wpływem na zdrowie osób w nim przebywających, może także przyczyniać się do zwiększenia niebezpieczeństwa wystąpienia wypadków w pracy. Dzieje się tak głównie z powodu utrudnionej komunikacji pomiędzy pracownikami, gdyż ustne polecenia czy ostrzeżenia akustyczne mogą być niezrozumiane, źle zrozumiane lub nieusłyszane.

Znając już negatywne skutki ekspozycji na hałas, przejdę do środków ograniczenia hałasu. Można je podzielić na dwie grupy, techniczne sposoby ograniczenia hałasu i osobiste środki ochrony przed hałasem.
Do pierwszej grupy zaliczamy:
Zastępowanie najbardziej hałaśliwych procesów produkcyjnych mniej głośnymi, a w przypadku braku takiej możliwości:
Zastosowanie obudów dźwiękochłonnych - izolacyjnych do zdławienia hałasu emitowanego przez maszyny bądź zastosowanie ekranów do osłony danego stanowiska pracy, domów lub dróg publicznych.
Używanie cichobieżnych urządzeń, maszyn oraz narzędzi,
Zadbanie o odpowiednią akustykę pomieszczeń.
Zastosowanie dźwiękoizolacyjnych kabin sterowniczych.

Wszystkie wymienione metody ochrony zbiorowej mają za zadanie zredukować hałas u źródła lub nie dopuścić do jego rozpowszechniania się na określone strefy.

Jeżeli się nie da, konieczne staje się wykorzystanie osobistej ochrony słuchu, która zmniejsza hałas do bezpiecznej wartości. Należy jednak wspomnieć, że dotyczy to tylko hałasu docierającego do uszu, nadal całe nasze ciało i głowa jest wystawione na działanie hałasu.

Do dyspozycji mamy dwa rodzaje - nauszniki ochronne i wkładki przeciwhałasowe znane jako stopery do uszu.

Nauszniki ochronne występują w 2 wersjach;

A)
1 Nauszniki pasywne nie zawierają elektroniki i służą jedynie do obniżenia dźwięków przed przenikaniem do ucha.
2 Nauszniki aktywne natomiast wzmacniają dźwięki o niskim natężeniu. Zwiększanie zmniejsza się stopniowo w miarę zbliżania do poziomu 80 dB i przechodzi w coraz silniejsze tłumienie dźwięków, gdy poziom hałasu jest większy. ma to szczególne zastosowanie podczas aktywności, gdzie konieczna jest bezproblemowa komunikacja, a hałas występuje jako zmienny lub impulsowy. Wariantem tych nauszników są modele z zintegrowanymi wejściami do komunikacji bezprzewodowej. Przykłady zastosowań: strzelnica - komunikacja z instruktorem, praca zespołowa z operatorem suwnicy lub dźwigu.

B)
Stopery do uszu w formie gąbki lub gumki wkładane są bezpośrednio do małżowiny usznej. Jest to najtańsza wersja, bo podstawowe gąbki kosztują kilkadziesiąt groszy. Ze względu na higienę i dyskomfort stosowane są sporadycznie. Lepiej sprawdzają się stopery silikonowe połączone sznurkiem, można je używać wielokrotnie, są łatwe do umycia. Koszt to niecałe 10 złotych. Dodatkową ich zaletą jest niewielki rozmiar, możliwość szybkiego usunięcia i brak efektu nacisku na głowę, który występuje w przypadku stosowania nauszników ochronnych o nieprawidłowo dopasowanym docisku. Wadą sam sznurek, który może zachaczyć o zewnętrzny element i wysunąć stoper z ucha.

I tu płynnie przejdę do problemu, który może być powodem odrzucania przez pracownika ochronnika słuchu lub niechęć do jego stosowania. Jest to dyskomfort związany z ich noszeniem oraz uczucie izolacji akustycznej, które występuje w przypadku stosowania wkładek lub nauszników przeciwhałasowych o zbyt dużym tłumieniu dźwięku.

Dyskomfort powiązany ze stosowaniem ochronników słuchu może również wynikać z niewłaściwego wyboru ochronnika dla danej osoby, bądź dla danego środowiska pracy lub czynności wykonywanych przez osobę. Pewne cechy indywidualne (np. wielkość i kształt przewodu słuchowego, skłonność do uczuleń) mogą wpływać uzasadnione preferencje do noszenia (lub nie) danego rodzaju ochronników słuchu. Wysoka temperatura, wilgotność, zapylenie w środowisku pracy mogą również wskazywać na wybór rodzaju ochronnika słuchu.

Nieprzyjemne uczucie izolacji akustycznej będą powodowały ochronniki słuchu, przy których stosowaniu uzyskuje się zbyt duże obniżenie dzwięku zazwyczaj poniżej 65 dB. Prawidłowo dobrane ochronniki słuchu do wielkości charakteryzujących hałas zapewniają uzyskanie przy błonie bębenkowej wartości poziomu dźwięku w przedziale 75 dB - 80 dB.
To tyle pozdrawiam.